Dark Funeral

Cytat:

Formacja utworzona w 1993 r. w Johanneshov w składzie: Lord Ahriman (właśc. Nicke Svanberg; gitara), Blackmoon (właśc. David Parland; gitara), Themgoroth (wokal/ bas) oraz Draugen (perkusja). Rok później zarejestrowała swoje pierwsze czteroutworowe demo, zatytułowane „Dark Funeral” (z biegiem czasu funkcjonować zaczął równolegle tytuł całości „Open The Gates”, nie jest jednak uznany on za poprawny), w tym samym 1994 r. z grupą pożegnał się także bębniarz Draugen, którego zastąpił Equimanthorn. W składzie takim grupa wkroczyła w 1995 r. do Abyss Studios, gdzie korzystając z pomocy jego właściciela - Petera Tägtgrena, nagrała swój pierwszy pełnowymiarowy krążek. „The Secrets Of The Black Arts”, bo taki właśnie tytuł nosiła owa płyta, ukazała się w sprzedaży już w 1996 r. za sprawą szwedzkiej wytwórni House Of Kicks, podlegającej No Fashion Records. Zawartą na niej muzykę stanowił szybki, brutalny i jadowity black metal, najwyraźniej wzorowany na wczesnych dokonaniach BATHORY, VENOM i SLAYER. Teksty utworów, odzwierciedlające fascynację zespołu satanizmem oraz utrzymana w ponurej i mrocznej tonacji okładka albumu autorstwa Necrolorda, przedstawiająca dźwigających okrytą grobowym całunem trumnę zakapturzonych mnichów, potrafiły nadać debiutanckiemu dziełu grupy niezaprzeczalnie demonicznego wymiaru, sam zespół zaś w bardzo aktywny sposób akcentował swoją cześć dla Księcia Ciemności zarówno poprzez image, jak i koncerty, podczas których pośród muzyków dochodziło do rytualnych okaleczeń. Niestety, niedługo po premierze debiutu grupę opuścili wskutek nieporozumień muzycznych Themgoroth, Blackmoon i Equimanthorn, przez co jej działalność stanęła na pewien czas pod znakiem zapytania. Ahriman znalazł jednak godnych następców w osobach Emperora Magusa Caliguli (wokal/ bas), którym okazał się zafascynowany black metalem Masse Bromberg, mający już za sobą epizod wokalisty w HYPOCRISY, Typhosa (gitara) oraz Alzazmona (właśc. Tomas Asklund; perkusja). We wrześniu 1997 r. muzycy ci rozpoczęli sesję nagraniową drugiego krążka DARK FUNERAL, która ponownie miała miejsce w Abyss. Także i tym razem Tägtgren zajął się produkcją brzmienia nowego albumu, który zatytułowany „Vobiscum Satanas”, nakładem No Fashion trafił do rąk fanów już w 1998 r. Kolejną dawkę satanistycznego black metalu cechowało tym razem masywniejsze brzmienie, przez co materiał wydawał się nieco brutalniejszy od poprzednika. Nowa płyta spotkała się z pozytywnym przyjęciem, czego dowodem była jej intensywna promocja koncertowa. Zespół występował bowiem w krajach Europy Zachodniej, a także odwiedził po raz pierwszy Polskę, grając jesienią tego samego roku dwa koncerty: w Katowicach u boku CANNIBAL CORPSE oraz w Warszawie w ramach festiwalu Vox Mortiis Festival. Po kilku miesiącach zawitali do Polski powtórnie - w pierwszej połowie 1999 r. ponownie zagrali w Katowicach, tym razem w towarzystwie DIMMU BORGIR i DODHEIMSGARD. Jako, że grupę opuścił w międzyczasie Alzazmon, wakat perkusisty objął Gaahnfaust (właśc. Robert Lundin). Poważna trasa europejska trasa koncertowa spotkała zespół wiosną 2000 r. - wziął on bowiem udział w objazdowym tour No Mercy Festival 2000 w towarzystwie DEICIDE, IMMORTAL, HATE ETERNAL, MARDUK, VOMITORY, VADER i CANNIBAL CORPSE. W tym samym roku na rynku ukazały się także dwie Ep-ki grupy: nagrana z gościnnym udziałem Larssy (gitara) i Dee Moe (wokale) „Teach The Children To Worship Satan”, zawierająca covery SODOM, SLAYER, MAYHEM i KING DIAMOND oraz „In The Sign Of The Horns”, będąca w rzeczywistości wznowieniem pierwszego dema, wzbogaconego o dwa covery BATHORY. Doszło także do chwilowego ustabilizowania składu, gdyż perkusistą kapeli został ostatecznie Matte Modin z DEFLESHED, posadę drugiego gitarzysty objął zaś Dominion (właśc. Matti Mäkelä). Muzycy ci zagrali już na wydanym za sprawą No Fashion jesienią 2001 r. i jak zwykle wyprodukowanym przez Tägtgrena trzecim, długogrającym albumie zespołu, opatrzonym tyt ułem „Diabolis Interium”. I choć partie gitary basowej na tej płycie nagrane zostały przez Caligulę, na koncertach przejmował on już jedynie wokale. Utrzymany w tradycyjnym dla DARK FUNERAL stylu materiał po raz kolejny spotkał się z akceptacją słuchaczy, promowany zaś był m. in. podczas europejskiej trasy objazdowej X-Mass Festival 2001 w grudniu tegoż roku, w towarzystwie CANNIBAL CORPSE, VOMITORY, MARDUK, NILE i KRISIUN. Na koncertach tych grupę wspomagał jako basista Mikael Hedlund z HYPOCRISY. Kolejny najazd na Europę Zachodnią miał miejsce w pierwszych miesiącach 2002 r. Tym razem grupa występowała w asyście RAGNAROK, OCCULT, TIDFALL i ANOREXIA NERVOSA. Choć grupę spotykały po wydaniu nowej płyty także i niepowodzenia, czego znamiennym przykładem są kłopoty na linii zespół - wytwórnia, nie zaprzestawała działalności, grając na żywo, choć i w tej materii nie brakowało przeszkód, gdyż problemy ze składem po raz kolejny dały o sobie znać. Z grupą pożegnał się bowiem Dominion, lecz bardzo szybko lukę tę wypełnił Chaq Mol z formacji MORDICHRIST. Odczuwalny w brzmieniu koncertowym był jednak brak basu, toteż zespół podczas występów wspierali przejściowo Lord K oraz Richard Cabeza z DISMEMBER. Pomimo tych niedogodności, grupa wystąpiła w 2003 r. na XIV edycji Wacken Open Air w Niemczech, jednakże za jej wybitny sukces uznać można wizytę w Ameryce Południowej, gdzie dotarła z koncertami do Chile, Kolumbii i Brazylii. Zapisem tejże trasy stał się wydany w 2004 r. nakładem Regain Records album koncertowy „De Profundis Clamavi Ad Te Domine”. W tym samym roku formacja pojawiła się na kilku letnich europejskich festiwalach, m. in. z Party San Open Air w Bad Berka (Niemcy) na czele. Odwiedziła także Izrael, Rosję i Ukrainę, w marcu 2005 r. uczestniczyła zaś w europejskiej objazdówce No Mercy Festival 2005 u boku SIX FEET UNDER, DYING FETUS, DISBELIEF, NILE, WYKKED WYTCH i CATARACT oraz dotarła do Polski, grając na XIX edycji „Metalmanii” w katowickim „Spodku”. Jesienią tego samego roku nakładem nowego wydawcy DARK FUNERAL - Regain Records, ukazała się czwarta płyta długogrająca zespołu, zatytułowana „Attera Totus Sanctus”, na którą partie basu nagrał znany ze współpracy z PAIN OF SALVATION oraz MESHUGGAH Gustaf Hielm. Jako miejsce jej realizacji grupa obrała tym razem Dug Out Studios, producentami materiału zostali zaś Daniel Bergstrand i Örjan Örnkloo, którzy poprzez nadanie mu mocnego i drapieżnego brzmienia, postawili zespół w czołówce najlepszych europejskich black metalowych załóg.
Uzupełnieniem dyskografii jest wydany w 2001 r. split z INFERNAL „Under The Wings Of Hell”, zawierający utwory z debiutanckiego demo.
Caligula, Dominion oraz Gaahnfaust zaangażowali się także w projekt o nazwie DOMINION CALIGULA, mający na koncie wydany w 2000 r. nakładem No Fashion album „A New Era Rises”, zawierający jednak muzykę bardziej klimatyczną i atmosferyczną w stosunku do dokonań DARK FUNERAL.
Parland zagrał także na debiutanckim albumie NECROPHOBIC „The Nocturnal Silence” z 1993 r.
Ahriman udzielał się także w WOLFEN SOCIETY.

Źródło - lastfm

Kapela, której według mnie warto posłuchac. Maja świetne kawałki, wszystkie albumy miło mi się słuchało. Moja przygoda z DF zaczeła się od tego teledysku:
http://www.youtube.com/watch?v=TEVodXzNmPM
Jest niezwykle mocny, mroczny i treściwy. Myslę, ze jak go obejrzycie, to od razu zaczniecie słuchać inne kawałki DF. Jeżeli jednak My funeral was nie przekona, choć raz posłuchajcie atrum Reginy. Jednego z najlepszych kawałków, jakie słyszałem w ubiegłym roku:
http://www.youtube.com/watch?v=YpvlC9Xj7jk&feature=related

2 ich kawałki mi się całkiem podobają ;p

Dopiero zaczynam ich poznawać. Spodobał mi się bardzo My Funeral Very Happy

Atrum Regina jak dla mnie lepsza i najlepsza.

Tak w ogóle w kwietniu Dark Funeral zawita do Gdańskiego Parlamentu. Jedzie ktoś z was? Bo ja na pewno (już widzę kolejną ,,Złą" galerię na stronie klubu - będzie więcej ludzi w CP).